Fibrynogen metodą Claussa

Fibrynogen, to białko ostrej fazy (poziom fingrynogenu będzie wzrastał w przebiegu infekcji) syntetyzowane w wątrobie o okresie półtrwania wynoszącym około 4 dni. Pod wpływem trombiny przekształca się w fibrynę, prowadząc do utworzenia skrzepu. Przesiewowe testy krzepnięcia: PT, APTT, TT są znacznie przedłużone przy istotnym niedoborze fibrynogenu. Zwiększone stężenie fibrynogenu towarzyszy stanom zapalnym, chorobom reumatoidalnym na tle zapalnym, kolagenozom, w procesach nowotworzenia. Zmniejszone stężenie fibrynogenu towarzyszy niewydolności miąższu wątroby, zespołowi rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego DIC (ang. disseminated intravascular coagulation) oraz fibrynolizie.